به گزارش روابط عمومی دانشگاه: جشن با شکوه آزادسازی خرمشهر با حضور رئیس دانشگاه صنعتی قم، پدر شهید سامانلو از شاهدای مدافع حرم، کارکنان و دانشجویان در سالن همایش های شهید آخوندی این دانشگاه برگزار شد.
در ابتدای این مراسم دکتر خوشنویسان رئیس دانشگاه ضمن خیرمقدم به حضار به ویژه پدر شهید سامانلو، آزادسازی خرمشهر را نشان از وحدت ملی و داشتن رهبری بزرگ و بصیر دانست.
وی افزود: خاطرات آن دوران فراموش نشدنی است. بنده در آن دوران در کرمان بنا به مسئولیّت که در سپاه داشتم مشغول فعالیت بودم و با دوستانمان قرار گذاشته بودیم که مسئولیتهایمان را واگذار کنیم و ما هم به خرمشهر برویم. در آن زمان کسی فکر نمیکرد که اهل شمال است یا جنوب، آن زمان خرمشهر قلب ایران بود و همه برای آزادی آن جانفشانی میکردند. این وحدت ملی باعث شد که با تجهیزات کم نظامی، ملت ایران توانست در مقابل رژیم بعث که در واقع از سوی دشمنان ایران حمایتهای مالی، نظامی و... میشد، پیروز شود.
در ادامه پدر شهید سامانلو از شاهدای مدافع حرم ضمن تشکر از توجه مسئولین و دانشجویان به زنده نگاه داشتن یاد و خاطره این شهید جاوید به بیان خاطراتی از شهید سعید سامانلو پرداخت.
وی گفت: بعد از مدتی که از شهادت پسرم سعید گذشته بود عکسی از سیزده سالگی او پیدا کردیم که سعید پشت آن نوشته بود این عکس متعلق به دوران راهنمایی شهید سعید سامانلو است.
پدر شهید سامانلو افزود: سعید از همان دوران نوجوانی راه خود را پیدا کرده بود. همه تلاشش این بود که در زندگی گناه نکند. اگر گناهی هم میکرد حتی گناه صغیره آن قدر گریه و تضرع میکرد تا مورد بخشش خداوند متعال قرار گیرد.
وی خاطر نشان کرد: همه ما شهادت را مرحله رفیع تکامل انسان میدانیم ولی سعید پس از حضور در کلاسهای سیر عرفان شناسی علما میگفت : رسیدن به عرفان ناب الهی نهایت تکامل است و شهادت به نوعی مکمل آن است.
در پایان نیز استاد مرتضوی از اساتید دانشگاه صنعتی قم که در آن روزها در خرمشهر حضور داشت: سوم خرداد را یکی از بزرگترین حوادث ملی و میهنی ما ایرانیان دانست و افزود: این روز متعلق به همه ایرانیان است و نباید به آن به دید جناحی یا سیاسی نگریست. ما که در آن زمان در خرمشهر حضور داشتیم، از خودگذشتگی شهدا و جانبازان را با تمام وجود لمس کردیم.امروز سالها از آزادسازی خرمشهر میگذرد و خرمشهر برای همیشه آزاد شد و مردم به زندگی عادی و روزمره خود برگشتند اما چه بسیار جانبازانی که هنوز از مشکلات شیمیایی، اعصاب و روان و بیماریهایی را که از دوران جنگ به یادگار آوردند حتی ثانیهای نمیتوانند به زندگی روزمره خود ادامه دهند. این عزیزان دین بزرگی را بر دوش تک تک ما گذاشتهاند.
