آسیب های ورزشی
نو توانی آسیب های ورزشی از طریق تمرین
نو توانی از طریق تمرینات ورزشی یكی از مهمترین ابزار های درمانی است که در اختیار مربیان ، پزشكان و تمرین دهنده های تیم های ورزشی قرار دارد . اگر تمرینات ورزشی به طور منا سب و به همراه سایر روشهای درمانی بكار برده شود می تواند به بهبود مطلوب و پایدار آسیب منجر شود و باعث بازگشت سریع ورزشكار به صحنه مسابقات ورزشی گردد . درمان آسیب ها بوسیله تمرینات ورزشی به معنی بازگرداندن شرایط ورزشكار از نظرآمادگی روانی و جسمانی به سطح و حالتی شبیه به قبل از آسیب دیدگی است ؛ بطوریکه جهت انجام رقابت مجدد آماده شود . بسیار ی از ورزشكاران پس از آسیب دیدگی و قبل از اینكه بطوركامل بهبود یابند به رقابت ورزشی بازمی گردند كه در این حا لت خطر ابتلا به آسیب مجدد بسیار جدی تر می باشد و ممکن است آسیب مجدد به حدی باشد که ورزشکاران را تا آخر عمر از ادامه ورزش محروم كنند .
یک ورزشكارآسیب دیده بایداز نظر گذراندن دوره نقاهت کامل و درمان آسیب وکسب مجدد آمادگی جسمانی لازم بوسیله پزشك و مربی بدنساز مورد تائید قرار گیرد . در عین اینكه نبایستی سلا متی فعلی و آینده ورزشكار با تصمیمات شتاب زده به مخاطره افكنده شود در عین حال باید امكان و فرصت رقابت به ورزشكار داده شود به شرطی كه آن رقابت ها خطرات زائد و غیر ضروری را برای ورزشکار ایجاد نكند. تصمیم نهایی در این مورد به عهده پزشك معالج ورزشكارمی باشد.
این گفته معروف متخصصان ورزشی است كه یك ذخیره خوب وسالم بسیار ارزشمندتر از یك ستاره آسیب دیده است .
در این خصوص می باید ارتباط و هماهنگی كاملی بین سرمربی ، مربی بدنساز و پزشك تیم برای بازگرداندن ورزشكار آسیب دیده به صحنه رقابت و مسابقات وجود داشته باشد . (به سطح آمادگی برای رقابت). درمان آسیب از طریق تمرینات ورزشی به عنوان یكی از مهمترین روشهای درمان مطرح می باشد.
درمان آسیب از طریق تمرین پس از صدمه، یك مسئولیت پیچیده و سخت برای تمام افرادی است كه با یك ورزشکار خاص در ارتباط هستند. برنامه ای كه بیشترین وجامع ترین سودمندی را در روند بهبودی ورزشكار داشته باشدچنان باید طراحی شودکه نیازهای ورزشكار را تامین نماید.بنا براین برای حفظ و نگهداری شرایط روانی ایده آل ، مناسب و مطلوب اهداف برنامه بایدبه شرح زیرباشد:
- از كاهش و از دست دادن آمادگی جسمانی عمومی بدن پیشگیری شود.
- قسمت آسیب دیده ورزشكار درمان شود بدون اینکه در پروسه درمان پزشکی اختلالی ایجاد گردد.
پیشگیری از کاهش آمادگی بدنی یعنی نگهداری و حفظ آمادگی جسمانی در مدت زمانی است که درمان درحال انجام است در تنظیم یک برنامه آماده سازی باید تاکید بر حفظ قدرت عضلانی ، انعطاف پذیری ، استقامت عمومی و هماهنگی کل بدن باشد بنا براین در هر جا و هر زمان ممکن، ورزشکار بایستی اقدام به فعالیتهایی نمایدکه اورا در ورزش تخصصی خود کمک کند به شرطی که خطر آفرین نباشد.تمریناتی که نیاز به انقباضات شدید عضلانی دارند زمانی می تواند انجام شوند که درد ویا فشاری بر روی ناحیه آسیب دیده بدن ایجاد نکند.در صورت امکان کلیه اندامها و مفاصلی که آسیب ندیده اند باید بصورت روزمره تمرین داده شوند تا در حد قابل قبولی قدرت و استقامت خود را حفظ نمایند.
بهبودی قسمت آسیب دیده اهمیت بسیار زیادی دارد و به همین دلیل می بایستی برنامه درمان آسیب از طریق تمرین هر چه سریعتر آغاز شود.یک عضو آسیب دیده بویژه یک مفصل و یا عضله اسکلتی می بایستی از خطر تخریب1 بواسطه عدم استفاده ویا استفاده نا مناسب جلوگیری شود.استفاده نا مناسب، موجب تکرار چرخه آسیب ، آترونی یا تحلیل عضلانی ، کوتاهی عضلات، عدم انعطاف پذیری و خشکی آن، تاخیر و طولانی شدن مدت زمان درمان می شود.
این موضوع بدین معنی نیست که هنگام آسیب کلاً دست از کار کشیده و استراحت مطلق انجام شود.ترجیحا یک تعادل مناسب بین استراحت و تمرین باید ایجاد نمود.علاوه بر جنبه های جسمانی و بدنی درمان آسیب ابعاد روانی و جسمانی ( عاطفی ) هم باید مورد توجه قرار گیرد.